Hidde Jurjus (28) stond in het seizoen 2020/2021 onder de lat bij KFC Uerdingen, toen actief op het derde Duitse niveau. Vijf vragen aan de huidige doelman van De Graafschap.
Hidde Jurjus in het shirt van KFC Uerdingen. © IMAGO / Agentur 54 Grad
Door Martijn Visscher, 17 december 2022.
Hidde, waarom koos je ruim twee jaar terug voor Uerdingen?
‘Omdat ik in Nederland als keeper al wel redelijk op de kaart stond, had ik wel oren naar een avontuur over de grens. Ik werd in de zomer gebeld door de Russische eigenaar Mikhail Ponomarev en zijn ambitieuze plannen spraken mij aan. Het zag er allemaal goed uit, ook het financiële plaatje. Ik heb toen de knoop doorgehakt en heb PSV ingeruild voor Uerdingen.’
Welke dingen zijn jou het meest bijgebleven van dat seizoen?
‘Hoewel we ons op de laatste speeldag sportief veilig speelden, was het toch vooral een chaotisch jaar. Ik heb behoorlijk wat wedstrijden gekeept, maar heb mij niet echt kunnen onderscheiden.’
‘Daarnaast rommelde het continu binnen de club. Ponomarev trok zich terug als geldschieter en op een gegeven moment kwam er geen euro meer binnen. Flesjes water moesten zelfs uit de spelerspot worden betaald. Mijn keuze voor Uerdingen pakte slecht uit, maar ik heb er geen spijt van.’
Want jij hebt altijd al iets met Duitsland gehad, nietwaar?
‘Absoluut. Ik ben geboren en getogen in Lichtenvoorde, niet ver van de grens. Vroeger keken we bij ons thuis vaak naar de Duitse televisie, ook de Sportschau op zaterdag. In de Achterhoek spraken we toen eerder Duits dan Engels.’
‘En ik had altijd een bovenmatige interesse in de geschiedenis van het land. Vooral de oorlogsverhalen. Heb ik nu nog wel. In dat seizoen was echter alles dicht wegens het coronavirus. Anders had ik zeker musea en voormalige concentratiekampen bezocht.’
Door corona speelde je ook voor weinig tot geen publiek. Een gemis?
‘Ja, en daar kwam nog eens bij dat we vanwege renovatie niet in ons eigen Grotenburg-Stadion in Krefeld mochten spelen. We moesten uitwijken naar Düsseldorf en later Lotte. Düsseldorf vond ik niet erg, ook qua stad, maar Lotte was helemaal niks, ook nog eens bijna 200 kilometer verderop.’
‘Ik had die typische Duitse sfeer wel willen meemaken. Hele gezinnen die op zaterdagmiddag naar een wedstrijd gaan. Bier, braadworst, gezelligheid. Het heeft gewoon iets. Ik ga deze kerst met mijn gezin waarschijnlijk sfeer proeven op de kerstmarkt in Oberhausen. Anders, maar toch mooi.’
Het land Duitsland blijft dus toch trekken?
‘Ik heb het momenteel uitstekend naar m’n zin bij De Graafschap, maar sluit niets uit. Duitsland is een fantastisch voetballand. Op het derde niveau wordt er meer fysiek gespeeld en is alles gericht op het resultaat. Een ingooi of een corner moet gewoon in de buurt van de goal komen. In Nederland willen we dan nog weleens de bal terugspelen. Ondenkbaar bij onze oosterburen.’
‘Duitsland zelf is ook geweldig. We zijn met Uerdingen met de bus naar onder meer Rostock en Dresden geweest, in de voormalig DDR. Dan zocht ik onderweg op mijn telefoon dingen op over die steden en maakte ik de avond of ochtend voor de wedstrijd even een wandeling door het centrum. Dat was elke keer genieten. Ondanks alles heeft dat jaartje mijn leven verrijkt.’