Als voetballer heeft Harry Decheiver (49) mogen proeven van de absolute wereldtop. Hij speelde in de Champions League en won zelfs het WK voor clubteams. Maar echt alles heeft Der Knipser niet uit zijn loopbaan gehaald. 'Ik was af en toe recalcitrant. Ik was flegmatiek. Ik had hele lange haren en was daardoor een opvallende verschijning', vertelt hij aan Bananenflanke.nl.
Door Alexander Drost, 5 oktober 2019
Eigenlijk duurt zijn loopbaan een paar jaren te kort. Op zijn 29ste dwingt blessureleed hem tot stoppen. Een nachtmerrie voor iedere voetballer. Maar het is op. Een zwakke knie, een voetbreuk, een liesbreuk. 'Een optelsom. Ik werd maar niet meer fit. Uiteindelijk raakte ik uit het ritme. Dat leidde tot een afkeuring. Achteraf heb ik daarvan gebaald. Ik had nog wel zes jaar kunnen voetballen. Maar als je zo lang geblesseerd bent, dan ben je het een keer beu.'
'Je bent zoals je bent'
En dus houdt Decheiver, op dat moment speler van Borussia Dortmund, het voor gezien. Een flegmatieke spits, die in Nederland speelt bij Go Ahead Eagles, RKC Waalwijk, sc Heerenveen en FC Utrecht. Ondertussen gaat hij nog het avontuur aan bij SC Freiburg. Maar echt het maximale haalt hij er niet uit. De een heeft veel met de voetballer, een ander niet. 'Kijk, een jongen als Wout Weghorst is altijd populair. Die werkt 90 minuten lang heel hard. Daar was ik wel wat wispelturig in. Ging het een keer niet, dan niet. Ik was geen type Weghorst of Bas Dost. Dat is mentaliteit, ja. Maar het hangt ook af van het type dat je bent. Daar heb ik geen spijt van, nee. Want je bent zoals je bent. Ik had er wel meer uit kunnen halen door er meer voor te doen.'
De wilde haren van 'mooie Harry' zijn er inmiddels af. Zijn voetbaljaren liggen al weer mijlenver achter hem. Decheiver is tegenwoordig werkzaam als accountmanager en is trainer van SV Helios uit Deventer. Midden jaren ’90 speelt de in Deventer geboren Decheiver bij Freiburg. Dan nog een bescheiden club, die bezig is aan een opmars in de Duitse voetbalwereld. De Duitsers zijn hem dan al even op het spoor en pikken hem op bij zijn geliefde Go Ahead Eagles. 'Toentertijd kon je – nu nog, in verhouding – meer verdienen dan in Nederland. Nu wil en kan bijna iedereen naar het buitenland om een transfer te maken. Toen ik ging, mochten er in Duitsland maar drie buitenlanders bij een club spelen. Dat ik ging, was dus veel unieker. Als je destijds die kans kreeg, dan wilde je die ook aangrijpen.'
Medaille heeft twee kanten
In het rustige Freiburg genieten de fans vaak van zijn voetballende kwaliteiten. Decheiver is een spits met een fluwelen balbehandeling, die bovendien weet hoe hij moet scoren. 'Freiburg was een kleine, regionale club die toen onder Volker Finke enorme stappen heeft gezet. Ze hebben later een groter stadion gekregen, en inmiddels hebben ze een geweldig jeugdcomplex. Voetbal leeft er enorm.'
In Freiburg ligt Decheiver als buitenlander onder een vergrootglas. Samen met de Zwitser Alain Sutter en de Kroaat Nikola Jurcevic vormt hij het 'buitenlandse groepje'. 'In het begin viel ik met m’n neus in de boter. Freiburg stond helemaal onderaan toen ik kwam. In de eerste acht maanden ging het als een raket, toen wonnen we bijna alles. We speelden ons met het grootste gemak veilig en eindigden zelfs als elfde.'
In het tweede jaar gaat het minder goed. 'Je maakt dan beide kanten van de medaille mee. Dat is in Duitsland heel extreem. Als het goed gaat, word je enorm op handen gedragen. Gaat het niet goed, dan word je neergesabeld. Daar zijn ze veel sterker in dan hier in Nederland. De krantenartikelen zijn veel heftiger, de kritieken zijn groter. Er wordt dan altijd weer bij vermeld dat je meer verdient dan een ander. Het wordt dan een optelsom. Uiteindelijk degradeerden we in mijn tweede seizoen. Ik werd verkocht aan FC Utrecht.'
Wereldbeker
Het hoofdstuk in de Domstad duurt niet lang. 'Toen kwam Dortmund. Ik kreeg bericht dat een Duitse club mij wilde hebben. Ik had het vermoeden dat het om Werder Bremen ging. Maar toen kwam Dortmund uit de bus rollen', vertelt hij. Het door blessures getroffen Dortmund schakelt snel en telt zonder pardon 6 miljoen gulden voor hem neer. 'Een enorm bedrag. Dat was toentertijd de grootste transfer aller tijden voor Utrecht.'
Bij BVB maakt Decheiver kennis met de Gelbe Wand. 'Het blijft altijd indrukwekkend als je voor volle stadions speelt. Dortmund is heel indrukwekkend. Het is groot, het is veel. Met Freiburg was ik wel wat gewend. Ondanks dat het wat kleiner was, vond ik de sfeer identiek. Er was daar een enorme sfeer. Maar nu was het grootser en lag je nog meer onder een vergrootglas. Verliezen, dat mag daar niet. Je merkt aan alles dat je bij een grote club speelt.'
Geen succes
'Ik had de pech dat Dortmund net álles had gewonnen toen ik er kwam. Ik maakte nog net de Wereldbeker mee. Die wonnen we. Maar alles wat erna kwam, viel tegen. En de groep was ook wel een beetje op z’n retour. Er speelden toen al veel oude jongens.'
Ondanks dat de aanvaller in de wereldtop speelt, wordt het tweede Duitse avontuur een teleurstelling. 'Ik raakte snel geblesseerd. Ik kreeg bovendien nog een schorsing van vier wedstrijden uit Nederland mee', blikt hij terug. 'Dat was al een teleurstelling. Vervolgens speelde ik drie keer, en scoorde er drie. Maar toen brak ik mijn voet. Daar heb ik heel lang mee doorgespeeld, dankzij injecties. Maar het werd steeds minder. Na een operatie ben ik nooit meer fit geworden.'
Desondanks heeft voetbal hem veel gebracht. 'Iedereen die alleen maar in Nederland heeft gespeeld of gewerkt, heeft een enorme gekleurde bril wanneer ze naar buitenlandse competities kijken. Ze weten niet wat zich er afspeelt en hoe sterk competities kunnen zijn. Dat heb ik meegenomen. Het is daar anders. Je kunt op een andere manier voetballen, er zijn meerdere manieren. We dachten hier een periode dat we het allemaal wel wisten. Dat is natuurlijk niet zo. Dat heb je alleen maar door wanneer je in het buitenland hebt gewerkt.'
Decheiver blikt tevreden terug op zijn loopbaan, ook al had er meer ingezeten. ‘Ik heb meer gevoel bij Freiburg', vertelt hij over 'zijn' Duitse clubs. 'Ik heb daar een betere periode gehad. Freiburg is bovendien een prachtige stad om te wonen. Dortmund vond ik een foeilelijke stad. Ik ben een keer teruggeweest bij Freiburg. De club bestond toen 100 jaar. Ik zat in een Dreamteam, gekozen door supporters. Prachtig’, aldus Decheiver, die door Volker Finke ‘Knipser’ (goalgetter, red.) werd genoemd. ‘Dat is een cultnaam geworden. Loop je door Freiburg en vraag je naar Der Knipser? Dan denken ze bij die term aan mij.’