In de rubriek ‘De Grens Over’ komt iedere week een Nederlandse fan van een Duitse club aan het woord. Deze keer: Mark Dijkhuis, supporter van Hamburger SV.
Door Martijn Visscher, 14 november 2019.
Hoe is jouw liefde voor Hamburger SV ontstaan?
‘Door het sparen van Panini-voetbalplaatjes in 1982. Ik was negen jaar en het WK in Spanje stond voor de deur. Ik vond het schitterend om het album vol te maken en weet nog wel dat ik altijd met ontzettend veel dubbele plaatjes in mijn broekzak naar school ging om te ruilen. Bij Engeland zag ik Kevin Keegan staan en ik vond hem meteen een interessante speler. In de beschrijving onder het plaatje stond dat hij voor Hamburger SV had gevoetbald. Op een of andere manier intrigeerde die club mij en vanaf dat moment ben ik HSV gaan volgen. Een jaar later wonnen ze zelfs de Europa Cup I, met grote namen als Manfred Kaltz, Felix Magath en Horst Hrubesch.’
Wat is tot nu toe de mooiste wedstrijd die je hebt bezocht?
‘Misschien niet de mooiste, maar wel de meest dramatische wedstrijd was die tegen Borussia Mönchengladbach, in mei vorig jaar. HSV hikte al jaren tegen degradatie aan en moest op de laatste speeldag winnen om nog kans te maken op lijfsbehoud. Ik ben ernaartoe gegaan met mijn voetbalvriend Klaas en we hoopten uiteraard op een goede afloop. Het was ontzettend spannend en we pakten door een 2-1 zege drie punten. Maar omdat Wolfsburg met 4-1 van FC Köln won, maakte het allemaal niet meer uit. Voor het eerst in de geschiedenis degradeerde HSV. En dat deed zeer. De harde kern stak in blessuretijd vuurwerk af en er ontstond een enorme rookontwikkeling door rookbommen. De politie rukte massaal uit en kwam het veld op. Vanaf de tribune was het een aparte gewaarwording. Ik weet nog wel dat de kleine Japanner Tatsuya Ito huilend en verdwaasd rondliep. Die middag was niet te bevatten. Zo veel emoties kwamen er vrij. Ik heb zelden zoiets meegemaakt.’
Aan welke speler of trainer bewaar je de mooiste herinneringen?
‘Keegan ken ik alleen van video’s en dus ga ik voor Rafael van der Vaart. Ik heb in de loop der jaren heel wat slechte voetballers voorbij zien komen bij HSV, maar gelukkig waren er ook uitzonderingen. Van der Vaart was een pareltje en had echt liefde voor het spelletje. Hij wordt in Hamburg nog altijd op handen gedragen. Ik zie nog heel veel mensen met een shirt lopen met zijn naam en rugnummer 23 achterop. Dat zegt wel genoeg.’
Wie is jouw favoriete speler op dit moment en waarom?
‘Dan kom ik toch weer bij een Nederlander uit: Rick van Drongelen. Best wel een apart verhaal hoe hij in Hamburg is beland. Hij oefende in de zomer van 2017 met Sparta tegen HSV, scoorde en werd niet veel later voor zo’n 3,5 miljoen euro gehaald. En hij doet het sinds zijn komst hartstikke goed. Rick is uitgegroeid tot een dragende speler en is HSV na de degradatie trouw gebleven. Dan maak je jezelf populair. Dit seizoen is hij zelfs reserve-aanvoerder. De band heeft hij al meerdere malen gedragen, bij afwezigheid van aanvoerder Aaron Hunt. Niet niks voor een 20-jarige jongen om bij zo’n grote club de kar te moeten trekken. Echt knap.’
Hoe ziet een wedstrijddag er voor jou uit?
‘Dat is verschillend. Soms rijd ik met Klaas vanuit mijn woonplaats Annen heen en weer, maar soms zitten we al een dag van tevoren in een hotel. Aan de goede kant van de Reeperbahn, in HSV-gebied. Dan maken we er een stedentripje van. Voor aanvang van een wedstrijd bezoeken we meestal nog even de fanshop en eten en drinken we wat. Het Volksparkstadion is elke keer weer indrukwekkend, net als Hamburg. Een echte havenstad, met mensen zonder kapsones. Hamburger SV is eigenlijk het Feyenoord van Duitsland. Per seizoen probeer ik sowieso twee tot drie keer een thuisduel te bezoeken.’
Hoe ervaar jij de voetbalbeleving in Duitsland?
‘De voetbalcultuur over de grens is fantastisch. Er is veel gezelligheid en weinig gedoe eromheen. Opa’s nemen hun kleinzoon zonder zorgen mee naar een wedstrijd. Zoals het hoort. Het is in Duitsland altijd goed georganiseerd en de mensen zijn vriendelijk. Ik kan een bezoek iedereen aanraden.’