Door: Alexander Drost, 16 augustus 2019
Plots komt er een groepje gasten op ons af. We worden ingesloten. We zijn blijkbaar voer voor discussie. 'Wie zijn jullie?', vraagt de kleinste van het stel. Zijn gelaatstrekken beloven niet veel goeds. Zijn diep ingevallen ogen staan op onweer. Hij is uit op gedonder. 'Waar komen jullie vandaan?', vervolgt hij. Een wat groter persoon, wij zijn de kleinsten zeker niet, buigt zich letterlijk over ons heen.
'Waar komen jullie vandaan?', herhaalt de kleine, potige vent. Hij is een tikkeltje ongeduldig. 'We komen uit Nederland, zijn toeristen en willen een kaartje voor de wedstrijd kopen en vooral genieten van het voetbal. We zijn liefhebbers.' Het antwoord stelt hem niet tevreden. De groep wil ons de toegang weigeren.
Welkom in Zwickau. Welkom bij een voetbalwedstrijd in Oost-Duitsland. Zwickau. De stad van de Trabant. Industrie, slechte wegen. En een gloednieuw stadion, met open hoeken, in de heuvels rondom de stad.
Het is maart 2018. FSV Zwickau speelt tegen Hansa Rostock, eveneens een Oost-Duitse club.
Goed. We komen toch binnen. Dankzij een medewerker van een fanshopje (lees: kar) hebben we veilig kaarten kunnen kopen. We besluiten om op de lange zijde, ter hoogte van de middellijn te gaan zitten. Nog een halfuurtje tot de aftrap. Het is koud, ijskoud. Daar komen de spelers. De opkomstmuziek is op z'n minst grimmig te noemen. We klappen de handen eindelijk wat warm, terwijl de fanatieke aanhang van beide clubs fraai uitpakt.
Zwickau biedt veel vuurwerk en rook. Die rook komt boven een spandoek uit, alsof de afgebeelde personen vuurwerk en rookpotten afsteken. Dikke pyro! Bij Rostock splitsen ze het uitvak op in vier vlakken. Linksboven en rechtsonder witte poncho's, de andere delen blauwe. Ombeurten komen ze in actie. Gaaf effect. De choreografie is voorbereid en komt fantastisch tot uitvoering. Ook de nodige fakkels ontbreken niet. De temperatuur loopt op. De sfeer is, ondanks de kou, heerlijk. De fans zijn fanatiek, gaan helemaal op in de wedstrijd. Dit maken we thuis echt niet mee. Hier komen we voor.
De wedstrijd is niet om aan te gluren. Regelmatig vragen we ons af waar we naar zitten te kijken. In de 3. Liga is het soms echt wel genieten vanwege mooi spel, maar vandaag krijgen we weinig lekkers voorgeschoteld. Inmiddels vriest het, en voelen we onze voeten niet meer. De benen zijn stram, onze gedachten gaan al bijna uit naar een warme hotelkamer en een dikke deken. Maar dan, in de 72e minuut, mogen we toch in beweging komen.
Verdediger Nico Antonitsch weet het verschil te maken. Zwickau gaat uit z'n bol. Dit moet de winnende zijn voor Die Schwäne. En dat blijkt ook zo. Het zit erop. Rap haasten we ons na het laatste fluitsignaal het stadion uit. Nog even de kou door richting auto, die voor een typisch Oost-Duitse supermarkt staat geparkeerd. Snel naar ons hotel, op naar de warmte. We kunnen het thuisfront berichten over een bewogen avondje.