In de rubriek ‘De Grens Over’ komt iedere week een Nederlandse fan van een Duitse club aan het woord. Deze keer: Tijs Snijders uit Almelo, supporter van Werder Bremen.
Door Martijn Visscher, 3 oktober 2019.
Hoe is jouw liefde voor Werder Bremen ontstaan?
‘Ik kom eigenlijk uit een Feyenoord-gezin, maar de club pakte mij niet echt. Als voetbalgek keek ik vroeger op maandagen altijd naar Eurogoals op Eurosport. Daar kwam veel buitenlands voetbal voorbij en dus ook Werder Bremen. Ik vond Miroslav Klose een geweldige spits en toen ben ik de club ook een beetje gaan volgen. Na mijn eerste bezoek sloeg de vonk definitief over. Dat was in november 2010, een Champions League-wedstrijd tegen FC Twente. Die werd weliswaar verloren, maar sindsdien bezoek ik Werder Bremen regelmatig. Momenteel probeer ik er zo’n tien keer per seizoen te zijn. Dan sta ik op de Ostkurve, tussen alle andere fanatieke fans. Dat is genieten.’
Wat is tot nu toe de mooiste wedstrijd die je hebt bezocht?
‘Drie jaar terug tegen Eintracht Frankfurt, laatste speeldag in het Weserstadion. Bij winst tegen de directe concurrent zouden we de nacompetitie ontlopen. Het was een verschrikkelijk duel en de spanning was om te snijden. Vlak voor tijd kwam dan toch de verlossing, via Papy Djilobodji. De ontlading bij alles en iedereen was zó intens. Direct na afloop stormden de supporters het veld op om te feesten met de spelers. Die pot zal ik nooit vergeten.’
‘Ik wil ook het bekerduel bij Borussia Dortmund van afgelopen seizoen noemen. Ik stond in het uitvak en het scoreverloop was krankzinnig: 1-1 na 90 minuten en 3-3 na verlenging. Uiteindelijk wonnen we na het nemen van strafschoppen en plaatsten we ons voor de kwartfinale. Die wedstrijd was een rollercoaster. Supervet.’
Aan welke speler of trainer bewaar je de mooiste herinneringen?
‘De Braziliaan Diego. Bij Werder was hij fenomenaal. Een echte nummer ‘10’, die de bal continu opeiste. Soms egocentrisch, maar een enorm bepalende speler. Er ging zo veel dreiging van hem uit. Een genot om naar te kijken.’
Wie is jouw favoriete speler op dit moment en waarom?
‘Echte favorieten heb ik niet. Maar met een speler als Theodor Gebre Selassie kan ik mij meer identificeren dan met iemand die na een paar jaar alweer vertrekt. Gebre Selassie kwam in 2012 naar Bremen en is de club tot nu toe trouw gebleven. Dat vind ik mooi. Verder geniet ik van Milot Rashica, die vorig seizoen na de winterstop fenomenaal was.
En Davy Klaassen is een sympathieke voetballer. Omdat hij Nederlander is, heb je gevoelsmatig iets meer met hem dan een ander. Hij heeft een grote impact, wel anders dan ik had verwacht. Bij Ajax had hij een meer aanvallende rol, bij Werder iets meer verdedigend. Ze noemen hem hier ‘Pferdelunge’, paardenlong. Omdat hij zo veel meters maakt. Die bijnaam past wel bij hem. Claudio Pizarro? Een grote meneer hoor, maar hij heeft Werder een paar keer ingeruild voor Bayern München. Dat steekt mij net ietsje meer dan anderen.’
Hoe ziet een wedstrijddag er voor jou uit?
‘Vaak ga ik met wat vrienden met de auto richting Bremen. Het is ongeveer 2,5 à 3 uur rijden. Een aantal keren maken we er een weekend van. Dan slapen we in een hostel, drinken we vooraf even een biertje en lopen we in alle rust naar het stadion. Meestal sta ik een uur voor de wedstrijd al op de Ostkurve. Moet ook wel, anders sta je geheid achteraan. De ultras verkopen stickers, shirts en ander materiaal om zo hun sfeeracties te bekostigen. Voor een paar euro heb je al mooie dingen. Na de wedstrijd gaan we dan nog even de stad in voor een hapje en een drankje. De volgende dag gaan we weer naar huis.’
Hoe ervaar jij de voetbalbeleving in Duitsland?
‘In Duitsland staat de hele dag in het teken van de wedstrijd. In Bremen kleurt de stad van vroeg tot laat groen. Vaak zingen de fans in het stadion ook non-stop. Dat gebeurt in Nederland nooit. De beleving is compleet anders dan in elk land. Je moet het echt meemaken en ondergaan. De ligging van het Weserstadion is magnifiek. Je loopt zo vanuit de cafés langs het water richting onze voetbaltempel. Het totaalplaatje klopt gewoon. In Duitsland is voetbal een soort religie.’