Ellery Cairo speelde begin deze eeuw twee seizoenen voor SC Freiburg. Met hem blikken we terug op die periode. ‘Volle bak bikkelen in de onderste regionen. Dat lag mij wel.’
Ellery Cairo in het shirt van SC Freiburg. © imago images
Door Martijn Visscher, 21 februari 2020.
Freiburg was jouw eerste buitenlandse avontuur. Waarom koos je destijds voor die club?
‘Er was na mijn tijd bij FC Twente links en rechts wel wat interesse, maar Freiburg bleek meteen concreet. Ik heb een kijkje genomen en ik werd positief verrast. Mooi stadion, uitstekende stad. Op voorhand had ik nooit gedacht in Duitsland terecht te komen, want het land trok mij nooit echt. Maar dat was dus een vooroordeel.’
Hoe beviel de stad Freiburg?
‘Het leven was er goed. Freiburg is een studentenstad, niet ver van Basel. Daardoor kreeg je af en toe een Zwitsers gevoel. Mijn vrouw is in Freiburg bevallen van onze zoon en daardoor zal de band met de stad altijd blijven. We hebben daar als gezin echt genoten. Veel wandelingen gemaakt. Het ging er superrelaxed aan toe.’
Wat voor club is SC Freiburg?
‘Heel gemoedelijk. Ik ben er prima opgevangen en kreeg echt de tijd om mij aan te passen. In Freiburg willen ze graag mooi voetbal zien en dan maakt het bijna niet uit of je wint of verliest. Al ging het in mijn periode sportief wat minder.’
Want in je tweede en laatste jaar was degradatie onvermijdelijk.
‘Het was volle bak bikkelen in de onderste regionen en dat lag mij wel. Tegenstanders waren meestal dominant en speelden op onze helft. Wij probeerden vervolgens vanuit de omschakeling voor gevaar te zorgen. Ik was toen redelijk snel, dus ik kon daar goed gebruik van maken. Jammer dat we het niet hebben gered, maar persoonlijk kan ik terugkijken op een redelijk goede periode. Hertha BSC nam mij na het seizoen over.’
Welke wedstrijden in dienst van Freiburg zijn jou het meeste bijgebleven?
‘Toch wel de duels met grote clubs als Bayern München en Borussia Dortmund. Dan kom je het veld op en dan zie en hoor je zó veel mensen op de tribunes. Elkaar onderling coachen ging gewoon niet, want je verstond er door het lawaai niks van. We hebben tegen Bayern een paar keer een pak slaag gehad. In de beker een keer met 0-7. Dan heb je jongens als Oliver Kahn, Michael Ballack en Roy Makaay tegenover je staan. De echte wereldtop. Ja, dat is wel even wat anders. Ik herinner me trouwens ook nog een bekerwedstrijd tegen Schalke 04. Die wonnen we na verlenging met 7-3. Ik kreeg onder meer een penalty mee. We hadden die avond de schwung te pakken.’
Met Volker Finke hadden jullie een kleurrijke trainer.
‘Hij heeft het maar liefst zestien jaar volgehouden in Freiburg. Finke was een hele duidelijke trainer, een goed mens bovenal. Hij durfde zich kwetsbaar op te stellen. Ik moest een keer met een aantal medespelers op kantoor komen. Dan denk je: wat heb ik nu weer geflikt? Maar Finke liet ons een speler bekijken waar Freiburg interesse in had. Dan vroeg hij dus of zo’n jongen in ons team zou passen. Dat siert je als trainer. Ik vond het prettig om onder zijn leiding te spelen.’
Volg je de verrichtingen van Freiburg momenteel nog?
‘Ik houd de stand wel een beetje bij, maar echt volgen is een groot woord. Bij Freiburg doen ze geen rare dingen en is er continuïteit. Kijk maar naar de trainer die er nu al heel lang zit: Christian Streich. Ik ben in Zuid-Duitsland echt volwassen geworden. Die twee jaar hebben mij als voetballer en als mens veel gebracht. Misschien als mens nog wel meer. Het was onvergetelijk.’
Deze week staat in het teken van SC Freiburg. Tot en met zondag elke dag een nieuw verhaal op onze site.