De uit Leiden afkomstige Henk van Schaik is aan zijn derde seizoen bezig in het shirt van Eintracht Trier, uitkomend op het vierde Duitse niveau. De 25-jarige Nederlander wordt door de fans op handen gedragen. Vijf vragen aan de noeste centrale verdediger.
Henk van Schaik in het shirt van Eintracht Trier. © Sebastian Schwarz
Door Martijn Visscher, 16 april 2023.
Henk, op je Instagram-account is te zien dat een supporter van Trier een jaar geleden een tatoeage van jou op zijn arm heeft laten zetten. Hoe bizar is dat?
‘Ja, ongelooflijk. Ik dacht eerst aan zo’n tijdelijke henna tattoo, maar dat bleek niet zo te zijn. Het is een bijzonder verhaal. Na mijn komst stond ik vrijwel meteen in de basis en liep het als een trein. We dwongen vorig jaar dan ook promotie af naar de Regionalliga Südwest.
De supporters hebben mij inmiddels in hun harten gesloten. Er is echt een speciale band ontstaan en die koester ik. Op een bepaald moment kreeg ik een berichtje op Facebook van een bevriende fan. Hij zei dat hij een verrassing voor me had.
Dan denk je natuurlijk niet meteen aan zo’n tatoeage, maar opeens stuurde hij een foto van zijn arm waar ik dus opsta. Ik wist niet wat ik zag, echt heel erg speciaal. Dat iemand zoiets doet, dat is bijna niet te bevatten.’
Hoe ben jij in 2020 eigenlijk bij Eintracht Trier beland?
‘Ik was na een korte periode bij Jong Almere City transfervrij in coronatijd. Mijn toenmalige zaakwaarnemer kende de assistent-trainer van Trier en ik mocht op stage komen. Eerst heb ik mij wel even verdiept in de club, want op dat moment kwam het op het vijfde niveau uit.
De twijfels waren echter snel verdwenen. Trier is een echte traditieclub, met een historie op het tweede niveau. Door financiële problemen ging het vervolgens bergafwaarts, maar men wilde snel weer omhoog.
Ik heb vervolgens die stage afgewerkt en dat beviel van beide kanten. Het project-Trier stond mij wel aan en bovendien is de stad prachtig. Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze. Het is een schot in de roos gebleken.’
Toch maakte je de promotie van vorig jaar door een meniscusblessure niet van dichtbij mee. Hoe moeilijk was dat?
‘Dat was wel frustrerend, want op het slot van de competitie na stond ik altijd in de basis. Dan is het jammer dat de kers op de taart voor mij persoonlijk ontbrak. Ik liep de blessure in een oefenduel op en daarna ben ik direct geopereerd.
De club heeft mij daarin fantastisch ondersteund en dat gaf mij een goed gevoel. Ik zit hier nu bijna drie jaar en Trier is eigenlijk wel een beetje mijn thuis geworden. Mijn ouders en vriendin komen ook altijd graag deze kant op.
Henk van Schaik juicht namens Eintracht Trier. © Sebastian Schwarz
De Duitse mentaliteit spreekt mij sowieso aan. Die is mij op het lijf geschreven. Het is hier allemaal wat gedisciplineerder dan in Nederland. Als er eerst een bosloop staat gepland en vervolgens een training van twee uur op het programma staat, wordt er niet geklaagd. Het wordt gewoon gedaan.’
Behoudens de maandag trainen we hier ook elke dag. Ik ben fullprof, maar sommige medespelers hebben er nog een baan naast. Die gaan ook telkens volle bak en dat is indrukwekkend om te zien. Ik denk dat ik mij als voetballer en als mens hier enorm ontwikkeld heb.’
In Nederland wordt het vierde niveau in Duitsland door veel mensen niet op waarde geschat. Wat vind jij daarvan?
‘Ik denk dat het voor een groot deel met onwetendheid te maken heeft. Het niveau hier is echt wel te vergelijken met de Keuken Kampioen Divisie. Je hebt hier grote clubs als Kickers Offenbach en FC 08 Homburg. Allemaal professioneel geleid.
🔋⚽️🏃🏽♂️
— Henk van Schaik (@henkvanschaik98) February 5, 2023
📸👉🏼 Sebastian Schwarz pic.twitter.com/bmquzqI9DR
De Regionalliga Südwest is echt een hele mooie competitie. Helaas hebben we het na onze promotie moeilijk en staan we op een degradatieplek. We spelen echter nog tegen een aantal concurrenten, dus opgeven doen we zeker niet.’
Je contract in Trier loopt niettemin af. Weet je al waar je toekomst ligt?
‘Nee, nog niet. Wel is het zo dat ik mij ontzettend gelukkig voel in Duitsland. De manier van spelen hier ligt mij goed en het zou dan ook geen straf zijn om te blijven. Dat kan in Trier zijn, maar ook ergens anders.
Ik leef momenteel mijn droom als profvoetballer, na eerdere avonturen in onder meer de jeugd van ADO Den Haag, bij Jong FC Twente en in Schotland. Voor mijn gevoel ben ik fitter dan ooit en ik kijk echt uit naar het restant van de competitie. Wat er daarna gebeurt, zien we dan wel weer.’