Het eerste punt ooit in de Bundesliga is een feit voor FC Heidenheim, na het knappe 2-2 gelijkspel in en tegen Dortmund. Afgelopen dinsdag troffen we trainer Frank Schmidt. Een verslag van een mooi gesprek met een mooi mens.
Door Martijn Visscher, 2 september 2023.
‘Je komt uit Nederland?’, reageert Schmidt verrast als ik hem aanspreek na de open training van Heidenheim. ‘Ik heb in Aken nog gespeeld met Bart Meulenberg, Henri Heeren en Eric van der Luer. Mijn mooiste tijd als voetballer. Dicht bij de grens ook. Maastricht ken ik nog wel. Prachtige stad.’
Op de terugweg van mijn vakantie in het diepe zuiden van Duitsland wil ik hoe dan ook een stop maken in Heidenheim. Eerder namen Alexander en ik al eens een podcast op over het sprookje van de club, die in 2007 nog voor een paar honderd man z’n wedstrijdjes afwerkte op het vijfde Duitse niveau.
Dat was in het debuutjaar van Schmidt, die aanvankelijk voor slechts een paar weken Heidenheim uit de brand zou helpen. Dat liep even anders, want anno 2023 zit hij er nog steeds. Bij een vereniging die geheel op eigen kracht de Bundesliga heeft gehaald. Met intussen een stadion dat elke keer weer vol zit met 15.000 mensen.
Schmidt heeft het na de training ook over Erik (of Eric), een Nederlandse oud-collega. ‘Met hem heb ik in het verleden gewerkt bij de firma Hartmann’, zegt hij, wijzend naar de armsponsor op zijn trainingsjack. ‘We hebben af en toe nog contact. Hij is echt voetbalgek. Erik stuurde mij laatst iets door over Heidenheim, dat werd uitgelicht door een Nederlands medium. Vond ik wel bijzonder.’
Voornamelijk jeugdige fans vragen na de training om een handtekening van Schmidt, die ook talloze keren op de foto gaat. Zelfs met mij, want deze kans laat ik mij niet ontnemen. Zijn boek ‘Unkaputtbar’ heb ik met een grote glimlach gelezen en het respect neemt op deze dinsdag alleen maar toe.
‘Waar ga je nu heen?’, vraagt Schmidt als we elkaar na een korte onderbreking weer treffen. ‘Ik ga naar een wedstrijd van Kickers Offenbach, al moet ik mij wel gaan haasten’, antwoord ik. ‘Spelen die vanavond?’ reageert Schmidt. ‘Ze hebben een geweldig stadion hoor. En wat betreft de haast: we hebben hier de Autobahn hè’, lacht hij.
‘Ben je nog geïnspireerd door Nederlandse trainers?’ vraag ik, denkend aan de eerdere loftuitingen van onder anderen Thomas Tuchel en Hansi Flick aan het adres van Foppe de Haan. ‘Nee! Ik heb nog nooit een training van iemand anders gezien. Bedenk alles altijd zelf. Ik heb geen voorbeelden.’
Schmidt tovert vervolgens het trainingsschema van die dinsdag uit een van zijn jaszakken. ‘Kijk, ik had vandaag eigenlijk een aantal andere oefenvormen in gedachten, maar door het slechte weer was het veld niet al te best. Ik heb tijdens de training dan ook besloten om een aantal dingen anders te doen.’
Lees ook: De opmerkelijke reis van FC Heidenheim en Frank Schmidt
Improviseren kan deze man dus ook. Met Dortmund-uit als volgende uitdaging lijken een eerste punt of zelfs drie punten vrijwel onmogelijk. Zeg zoiets nooit tegen Frank Schmidt. Hij gelooft altijd, maar dan ook altijd in een goed resultaat. Zelfs als het onmogelijk lijkt.
‘We moeten na twee verloren duels wel een keer punten gaan pakken, maar blijven dicht bij onszelf. Tegen Hoffenheim hebben we na een 2-0 voorsprong verzuimd om te winnen en bleven we uiteindelijk zelfs met lege handen achter. We raken hier echter niet zo snel in paniek.’
Onbepaalde tijd
Als ik vertel dat er in Nederland na drie competitiewedstrijden al een trainer is ontslagen (Michael Silberbauer bij FC Utrecht, MV), schudt Schmidt het hoofd. In Heidenheim is zoiets ondenkbaar. Schmidt kon er voor onbepaalde tijd aan de slag, maar dat hoefde van hem nou ook weer niet. Een contract tot medio 2027 is nu de tussenoplossing.
We nemen afscheid met een ferme handdruk. ‘Bedankt!’, zegt Schmidt in het Nederlands. Ik lach en wens hem veel succes dit seizoen. Vrijdagavond pakt hij met Heidenheim in Dortmund het eerste punt ooit op het hoogste niveau. Het onmogelijke wordt mogelijk gemaakt. En daar blijft het niet bij, ga daar maar vanuit.