Wekelijks trekken hordes Nederlanders naar Duitsland voor een potje voetbal. Neven Arnoud en Jasper de Vries twijfelden geen moment om tijdens een voetbalweekend naar het duel tussen Schalke 04 en Union Berlin te gaan. 'We zaten in het Schalke-vak, maar onze sympathie ging eigenlijk alleen naar Union.'
Door Alexander Drost, 4 december 2019.
In dossier Eisern Union schrijven we iedere week over Union Berlin. De club uit het Berlijnse Köpenick maakt in het debuutseizoen in de Bundesliga een onuitwisbare indruk. In de eerste plaats komt dat door de club zelf, met haar hondstrouwe aanhang en het fraaie stadion. Inmiddels zijn de resultaten ook om over naar huis te schrijven. Union is tot dusver niet het lachertje gebleken en staat keurig in de middenmoot.
Heren, wat waren jullie verwachtingen van de Union-fans?
Arnoud: 'De Union-fans kende ik van filmpjes en onder andere jullie verhalen. Een paar jaar geleden was ik in Stadion An der Alten Försterei met wat studievrienden. Daar kregen we spontaan een rondleiding van een medewerkster die enkele jaren in Nederland gewoond had, en dus ook Nederlands sprak. Via die wegen kende ik de verhalen over de door supporters gebouwde tribune, het doneren van bloed en het kerstliedjes zingen.'
Jasper: 'Ik kende de club van filmpjes en een groot verhaal over de club toen Union promoveerde. Dat sprak wel aan, het klonk allemaal cult en die fanatieke, trouwe aanhang leek me geweldig eens mee te maken. Toen Arnoud en ik ons voetbalweekend in Duitsland gingen plannen, vertelde Arnoud over de bloeddonaties en dat de fans eigenlijk niet wilden promoveren naar de toch meer commerciële Bundesliga. Toen we Schalke - Union zagen staan op de vrijdagavond, was de keuze snel gemaakt.'
Arnoud: 'Tegen Schalke hoopten we vooral dat er wat volk mee zou komen uit Berlijn. Dat werd nog wat meer dan gedacht, haha!'
Jullie zaten zowat in het uitvak. Kunnen jullie omschrijven hoe de sfeer was?
Arnoud: 'Klopt, ja. Officieel zaten we in een thuisvak direct naast het uitvak, maar ook om ons heen zagen we meer rood dan blauw. De capo zweepte niet alleen 90 minuten lang de boel op, ook vooraf, in de rust en na afloop ging het gezang door. En echt iedereen doet dan mee, hè. Onderin, bovenin, jong, oud, man, vrouw: iedereen zingt, klapt en zwaait met sjaals. Een geoliede machine. Het lijkt een beetje alsof elk uitduel dit seizoen een bekerduel is voor Union. Met veel man erheen, nieuw stadion, en ongeacht het spel en de stand juichen en vieren dat je zover gekomen bent. En voor zover mijn Duits toereikend is, viel er van beide kanten geen onvertogen woord richting de tegenstander.'
Jasper: 'Het is ongeveer 2,5 uur feest. Voor de wedstrijd begint het al. Wij waren vroeg in het stadion, maar in het uitvak waren ze al druk bezig met sfeer maken. Dat ging tijdens de wedstrijd 90 + 15 minuten door, en ook na afloop werd het niet stil. Ondanks de late tegentreffer, die een nederlaag betekende. Dat is iets wat ik sowieso mooi vind in Duitsland: zingen en sfeer maken, ongeacht de stand of het wedstrijdverloop. Mooi was ook om de samenwerking in het uitvak te zien tussen de eerste en tweede ring. En alles voor de eigen ploeg, in plaats van tegen de tegenstander. Ohja, en iedereen met shawltje en shirtje hè, een rode massa.'
We hebben al eens een verhaal gemaakt over de fans van Union na een wedstrijd. Grandioos, het ging maar door. Hoe ging dat op bezoek bij Schalke?
Arnoud: 'Ja, het zingen na afloop - FC Union, unsere Liebe, unsere Mannschaft unser Stolz, unser Verein, Union Berlin, Union Berlin - maakte veel indruk. Dat supporterslied hebben we de rest van het weekend geregeld opgezet in de auto.'
Jasper: 'De Union-spelers kwamen na afloop uiteraard hun fans bedanken, maar dat ging anders dan wij veelal gewend zijn. Terwijl de fans dat supporterslied zongen, bleven alle spelers voor het uitvak staan en klappen. Ze bleven staan, kijkend naar het uitvak en klappen tot het klaar was. En dat duurde minimaal tien minuten. Daarna kwam het, laten we zeggen normale, bedankje richting fans en werden er diverse shirtjes weggegeven. De spelers waarderen de support enorm, en toonden daar een soort respect voor. Mooi om die binding te zien.'
Arnoud: 'We zaten in het Schalke-vak, maar onze sympathie ging eigenlijk alleen naar Union.'
Wat vonden jullie van het spel van Union?
Arnoud: 'Schalke zwijnde. Union creëerde veel kansen, zeker voor rust. Een gelijkspel was niet gek geweest. Alleen die spits, Andersson, bakte er echt he-le-maal niks van. Bij elk kopduel viel-ie op de grond, en kreeg-ie de bal in de voeten, dan gleed-ie uit. Waardeloos.'
Jasper: 'In de eerste helft zag het er heel aardig uit en kregen zij eigenlijk de betere kansen. De gelijkmaker was dan ook dik verdiend, al moest die goal uit een penalty komen. Daarvoor hadden ze al drie grote kansen laten liggen. In de tweede helft was het wat minder qua spel, maar die winnende treffer van Schalke deed niet helemaal recht aan het totale wedstrijdbeeld. Jammer dat Andersson niet eerder werd afgelost door Ujah, en erg sneu dat de winnende goal werd ingeleid door een fout van Subotic. Die past echt bij Union, mooi met de metro of op de fiets naar de club.'
Hoe deed invaller Sheraldo Becker het?
Arnoud: 'Z'n eerste balcontact had een assist kunnen zijn. Een prima voorzet vanaf links, met z'n rechter naar binnen draaiend. De eerder genoemde spits kopte 'm op goal, maar d'r zat onvoldoende vaart achter. Verder hebben we 'm weinig bijzonders zien doen.'
Jasper: 'Eigenlijk waren we al blij dat Becker een invalbeurt kreeg. Hij liep zich met de rest van de wisselspelers vlak voor ons warm, tot hij ineens vertrok naar de dug-out. Dat konden wij als Nederlanders natuurlijk wel waarderen. Dus plaatsen we een Insta-story van zijn wisselmoment. We hoopten dat Union ruimte ging krijgen omdat Schalke natuurlijk op zoek moest naar de winnende goal. Dat zou mogelijkheden geven voor Becker, gezien zijn snelheid. Helaas had Schalke de zaakjes achterin aardig voor elkaar en bleef zijn bijdrage beperkt. Terug bij onze slaapplaats zagen we dat hij de story ook zelf gedeeld had. Grappig natuurlijk, hij kon het dus ook wel waarderen.'