Robert de Pauw (42) uit Nijmegen is bezig aan de voorbereiding op zijn tweede seizoen als hoofdtrainer van Bayer 04 Leverkusen Frauen. Met die club werd hij in zijn eerste seizoen vijfde in de Bundesliga. Nu is het zaak om het gat met de top vier te dichten. 'Iedere wedstrijd is weer een uitdaging.'
Robert de Pauw begint medio september aan zijn tweede seizoen in Leverkusen. Hier een gebalde vuist na de derbyzege op Köln. © Bayer 04
Door Alexander Drost, 4 augustus 2023.
Het is in de winter van 2022 wanneer De Pauw besluit dat hij niet langer dan één seizoen hoofdtrainer van FC Twente Vrouwen blijft. Hij heeft er dan nauwelijks zes maanden op zitten, maar een match in Enschede is het niet te noemen.
Ondanks meerdere perikelen weet de oefenmeester, die daarvoor actief was als bondscoach van het Nederlands elftal voor speelsters onder 17 jaar en als hoofdtrainer van Achilles’29, in de nog resterende zes maanden toch twee prijzen te pakken: de landstitel en de Eredivisie Cup. 'Ik heb daar altijd koers gehouden en ben standvastig gebleven. Samen met de staf, de mensen bij de club en bovenal de speelsters hebben we er echt iets moois van gemaakt', aldus De Pauw, die talenten als Wieke Kaptein (17), onlangs de jongste Oranje-debutant ooit op het WK, op jonge leeftijd al een kans gaf in Enschede.
Azteca
En dan komt Bayer Leverkusen op zijn pad. Een gedroomd scenario voor De Pauw, die graag een buitenlands avontuur aangaat en deze stap ook nog eens kan combineren met zijn privéleven in Nijmegen. Een deel van de week woont hij in een appartement in Leverkusen, daarnaast rijdt hij op en neer tussen gezin en club. 'Tijdens gesprekken met de club deed ik mijn visie uit de doeken, vertelde over mijn speelwijze en hoe ik sta in teamontwikkeling. Ze waren direct enthousiast en zagen in mij de juiste trainer.'
De stap naar de Bundesliga is een grote. Dat ondervindt De Pauw al in zijn eerste weken in Duitse dienst. Na een week trainen staat namelijk een trip naar Mexico op het programma. 'Het was een marketingreis, die we combineerden met een trainingskamp. We waren het eerste vrouwenteam dat zo’n reis maakte. Het was geweldig en ook zwaar. We trainden en speelden op hoogte.'
Lachende gezichten tijdens de training. © Bayer 04
Toetje is een duel met Club América, de kampioen van Mexico, in het befaamde Aztekenstadion. 'Daar waar Maradona (je weet wel, de hand van God, AD) zijn beroemde goal maakte', glimlacht De Pauw. 'Er kunnen volgens mij 80.000 toeschouwers in. Tijdens die wedstrijd leek het leeg, maar er zaten toch echt 20.000 mensen. Je kunt op slechtere plekken beginnen. Ik merkte echt dat ik bij een grote club terecht was gekomen, en het voelde ook nog eens als een warm bad. Iedereen is professioneel, maar het is ook heel erg menselijk. De klik was er direct.'
In alles aan zijn overstap naar Duitsland merkt De Pauw dat er sprake is van een overtreffende trap. 'Kijk je bijvoorbeeld naar bestuurlijk niveau, dan is er een manager vrouwenvoetbal, een technisch directeur, is er iemand verantwoordelijk voor de vrouwen- en jeugdafdelingen, zitten daarboven nog weer directeuren.' En dan nog de staf waarmee hij werkt. 'In vergelijking met veel Nederlandse clubs, waar alles meer vasthing aan vrijwilligers, is dit echt veel groter. Er zijn twee fysio’s, een atletiektrainer, een video-analist, een assistent-trainer, een keeperstrainer, sportpsycholoog, een dokter. Noem het maar op.'
En wat te denken van de faciliteiten, geeft hij aan. De wens is er om eens in de BayArena te spelen en de club zoekt naar mogelijkheden daarvoor. Ondertussen speelt Leverkusen in het naastgelegen Ulrich-Haberland-Stadion, met een capaciteit van 3.200 toeschouwers. 'We hebben een van de beste velden van Duitsland', klinkt het tevreden. 'Het is absoluut een genot om daar onze wedstrijden te spelen. Veel dingen zijn top geregeld in Duitsland, zoals dit. Genieten.'
'Veel dingen zijn top geregeld in Duitsland. Genieten.' © Bayer 04
In Leverkusen werkt De Pauw met een Nederlandse assistent: Jessie van den Broek. Hij kent haar uit z’n tijd bij de KNVB en FC Twente. 'Mijn vorige assistent, Jacqueline Dünker, kreeg de kans om aan de slag te gaan als hoofdtrainer van FC Zürich, dat in de Champions League speelt. Een kans die ze natuurlijk niet kon laten lopen. Ik gunde het haar echt. Ze is net zelf kampioen geworden, heel mooi om te zien.' In Van den Broek vindt De Pauw een tegenpool. 'Ik ben meer introvert, zij juist extravert. Ik ben van de grote lijnen en organisatie, Jessie zit heel erg op details en kan deze uitvergroten. We vullen elkaar écht aan.'
Gat met de top dichten
In de Bundesliga voor vrouwen zijn Bayern München en VfL Wolfsburg ongenaakbaar. Daarachter volgen Eintracht Frankfurt en TSG Hoffenheim. En dan dus Leverkusen. Het gat met de nummer vier is in het afgelopen seizoen groot, 18 punten, maar de club wil stappen zetten.
Een vijfde of zesde plaats in het nieuwe seizoen? Prima. 'Maar we zien mogelijkheden om het gat te dichten. Vorig seizoen verloren we nipt van Hoffenheim en Frankfurt, daar kunnen we stappen zetten. Onze speelwijze, een mix van de Hollandse school met daarin het Duitse verweven, is goed ontvangen. Het fysieke is hier veel meer aanwezig en de intensiteit ligt hoger. Speelt hier de koploper tegen de nummer laatst, dan is de kans groot dat het maar 2-0 wordt. In Nederland spreek je dan al gauw over dubbele cijfers. Elke wedstrijd is hier een uitdaging, er is altijd weerstand.'
Leven in het moment
De Pauw omschrijft zichzelf als een moderne trainer, die vooral kijkt naar ontwikkeling. 'Op individueel én teamniveau. Als dat goed is, dan leidt dat vaak tot positieve resultaten. In het vorige seizoen behaalden we voor de eerste keer een positief doelsaldo (+3). We hebben echt al stappen gemaakt en er is absoluut ruimte voor groei.'
Lees ook: Thomas Oostendorp wacht uitdagende klus in Nürnberg: 'Het klikte meteen'
Zelf zit de trainer helemaal op z’n plek. Zijn huidige contract loopt nog een jaar door. 'Ik heb het goed naar m’n zin, de club en competitie passen goed bij mij', aldus De Pauw, die altijd in zichzelf is blijven geloven en zijn eigen koers vaart. 'Ooit vertelde iemand mij dat ik geen bondscoach bij de KNVB zou kunnen worden, vier jaar later was ik dat wel met de Onder 17 en bereikten we de finale van het EK. Helaas verloren we de finale van Duitsland. En een topclub in Nederland trainen? Dat had ik ook nooit gedacht. Ik werd kampioen met FC Twente! Het buitenland was een droom, daar werk ik nu. Ik heb geleerd om met de dag te genieten en ben realistisch genoeg om in het moment te blijven leven.'
Langs de lijn bij Leverkusen Frauen. © Bayer 04